بیشتر در کارهای جاده سازی در جلوی تپه و کوه هایی که ریزش دارد را با سنگ های مکعبی شکل که چکش کاری شده اند بکار می برند . این دیوارها را در مقابل ریزش خاک و سنگ های جدا شده از کوه می سازند. قطر این دیوارها معمولاً حدود ۵/۱ متر از پایین ، شروع و تا حدود ۴/۱ سطح بنای اولیه در بالای دیوار تمام می شود. این نوع دیوارهای نماکاری را گاهی بدون ملات می سازند یعنی اینکه روی دیوار محافظ را با تورهای سیمی می پوشاند تا از ریزش و خراب شدن آن جلوگیری کنند. تورهایی که در دیوارهای محافظ استفاده می شود باید از توری هایی گالوانیزه (ضد زنگ باشد)

سنگ کاری سطوح قائم

سنگ کاری در سطوح قائم با انواع سنگهای پلاک و تیشه ای به انجام می رسد . قبل از سنگ کاری ساختمان سطوح قائم می بایستی از بالای ساختمان توسط شاقول ؛ کل نماشا قول اندازه انجام پذیرد تا سنگ های سنگ کاری شده در نما یک شکل و تراز شده و دقیقاً در یک راستا و از نظر افقی در یک خط قرار گیرد. ریسمان کشی و قپان بستن و جفت کردن سنگها و تعبیه اسکوپ و میله در سنگهای قائم با توجه به سنگینی سنگ و ارتفاع زیاد که بر روی نبشی استوار می گردد دقت زیادی انجام گردد و در انتهای دوغاب ریزی پشت سنگها به موقع انجام گردد تا در هنگام دوغاب ریزی پشت سنگها از تاب فشار سنگها جلوگیری نماید.

اصول سنگ کاری کف

شکل نهایی سنگها در موقع مصرف یا به حالت طبیعی است با به صورت کار شده همچنین سنگهای ساختمانی ممکن است بادبر یا تزیینی باشند.، در پاره ای موارد سنگها نقش برابر و تزیینی را تواماً ایفا می نمایند.

حداقل ضخامت سنگهای پلاک مصرفی در کف پله و درپوش ۴۰ میلی متر ، پلاک کفپوش ۳۰ میلیمتر ، پلاک نما ۲۰ میلیمتر برای سنگهای قرنیز دور اتاقها ۱۰ میلیمتر می باشد.

در گذشته از سنگ قلوه و لاشه به همراه لات گلی، گل آهک یا ساروج در کف سازی استفاده می شد. گاهی اوقات در ترکیب با آجر (به صورت نره ) به شکل نقش دار ، کف سرسراها ، و کوچه ها را فرش می کردند.

با دست چین کردن مخلوط سنگها و انتخاب شکل ، اندازه توسط سنگ کاردر کف مناسب به زیبایی نقشها می افزودند . امروزه مصرف سنگها در کفها ، پله ها ، قرنیزها و دیوارها و ندرتاً سقفها به صورت صفحات نازکی (اصطلاحاً پلاک ) می باشد. انواع سنگهای آذرین و دگرگونی ، در پوشش به مصرف میرسند و برای این منظور صفحات سنگ را به ضخامتهایی از ۶ تا ۵۰ میلی متر (بسته به مورد مصرف و ابعاد سنگ ) می برند و سطح آنها را بصورت صیقلی یا تیشه ای با چکش آرایش می دهند. سنگهای آذرین بیشتر از نوع گرانیت و دیوریت و سنگهای رسوبی از انواع  آرگونیت تراورتن مرمریت و ماسه سنگ می باشند. از سنگ مرمر و شیست که از نوع دگرگونی هستند نیز بهره گیری می شود. مصرف سنگ در ساختمان به خطر استحکام ، پایداری در برابر ساییدگی زیبایی و قابلیت تمیز کردن رایج است. نحوه چیدن سنگها باید چنان باشد که در قفل و بست بین رج های مختلف کاملاً رعایت گردد.

رعایت اندازه ها

در سنگ کاری کف رعایت اندازه سنگها باید توسط سنگ کار با توجه به متراژ محل مورد نظر، قبلاً اندازه گیری و بر اساس سنگهایی که جهت کف برش و آماده شده برنامه ریزی و شروع به سنگ فرش کردن گردد تا پس از کامل شدن و هنگام مفروش کردن سطح ناهماهنگی بین اندازه سنگها بوجود نیاید وترکیب کیفیت اندازه از نظر زیبایی و نمای سنگ فرش شده باشد.

رعایت شیب

در قسمتهای مختلف ساختمان رعایت شیب یکی از مسائل مهمی است که در موقع سنگ کاری باید آنرا رعایت نمایید در غیر این صورت آب به راحتی به طرف خروجی کفشوی ها و یا آبرفتها حرکت نموده و باعث می شود آب خروجی در محلهایی بصورت راکد در آید. مثلاً در کف حمام ها، آشپزخانه ها و توالت ها از مواردی است که حتماً می بایست قبل از سنگ فرش کردن دقیقاً عمل شیب بندی وسیله کرم گیری و شمشه گیری بطرف آبرفت و کفشوی انجام می گردد. درصد شیب: نحوه حرکت آب بایستی طوری باشد که از مبدا تا مقصد حرکت و مسیر اب با فضولات بدون مانع و هر چه سریعتر انجام شود که این درصد شیب جهت هدایت و کشش آب کمتر و برای حرکت فضولات بیشتر در نظر می باشد. در هر حال استاندارد شیب برای فضولات حدود ۵ درصد و جهت هدایت آبهای هرز و مشابه یک الی ۳ درصد می باشد. که اگر این مورد رعایت نشود اشکال فنی تراکم و گرفتگی در مسیر پیش خواهد آمد.

شیب دادن را می توان کلیات شیب سازی دانست و معمولاً در محوطه سازیها به طول حرکت آب به مسیرهای چون توالت و یا آبگیرها و بالاخره جوب های بزرگ و کوچک و باعث انتقال آب و فاضلاب از نقاطی به نقاط دیگر می باشد توجه می شود.