شکل دادن به بندها در سنگ کاری ساختمان مهارتی است که سنگ کار باید با دقت آن را انجام دهد تا نمایی زیبا و سنگ کاری دلنشین به وجود آید.

شکل بندکشی درزها باید چنان باشد که به راحتی آبهای سطحی را دفع کند، رطوبت را خارج سازد و عمل زهکشی طبیعی را انجام دهد. ضخامت بندها در خدمات سنگ کاری ساختمان باید از ۸/۳ اینچ و یا یک سانتیمتر باشد. شیب منحنی بندهی گود یا برجسته ، باید در کاشی کاری وسرامیک کاری چنان باشد که آب به مدت طولانی در آن باقی نماند. در مورد بندهای برجسته سنگ کاری باید سنگ کار  مراقب باشد تا در قسمت فوقانی آن شیار طولی برای نفوذ آب ایجاد نشود، زیرا توقف آب در این شیارها به علت خاصیت جاذبه مویی موجب نفوذ رطوبت خواهد شد. بهترین شکل بندکشی نوع توپر با انحنای داخل اندک می باشد. هنگامی که هنوز ملات خمیری است باید سنگ کار بوسیله ابزار بندکشی آن را در داخل درز، فشرده و جابجا سازد ، بطوری که تماس کامل با جدار حاصل گردد.

سرعت بند کشی در سنگ کاری و سرامیک کاری

سرعت بندکشی به قسمتی از سطح و نما که قرار است بندکشی شود، بستگی دارد، قبل از گرفتن ملات بندکشی توسط سنگ کار در رجهای اولیه باید عمل بندکشی در رجهای نهایی خاتمه یافته و برای عمل آوردن آماده گردد. به خصوص در هوای گرم و زیر تابش مستقیم آفتاب مرطوب نگه داشتن بند ها الزامی است.

سرعت گرفتن بتن با تقلیل درجه حرارت محیط کاهش می یابد، لذا هنگام بندکشی در هوای سرد سرعت بندکشی باید چنان باشد که فرصت کافی برای گرفتن بتن قبل از شروع یخبندان وجود داشته باشد

نظافت بعد از بندکشی به وسیله سنگ کار

قبل از اینکه ملات کاملاً سفت شود، باید سنگ کار به وسیله برس نرم، کهنه خیس و قاشقک های مخصوص ملات های زاید برداشته و نماسازی پاکیزه شود.  در سنگ کاری و کاشی کاری ضخامت بندها باید یکسان باقی بماند و رواداریهای مقرر در فصل نماسازی رعایت گردد. در زمان بندکشی مراقبت از آن با توجه به شرایط اقلیمی آب پاشی باید ۳ تا ۴ بار در روز به مدت ۱۰ تا ۱۴ روز صورت پذیرد.

خاک رس برای مصارف خدمات سنگ کاری ساختمان

خاک رس از ارزان ترین و فراوان ترین ماده چسباننده ساختمانی بوده و نوعی چسباننده هوایی بشمار می رود که به صورت فیزیکی ، خشک و سفت می شود.

چسباننده های هوایی برای گرفتن و سفت و سخت شدن ماندن به هوا نیاز دارند . گر چه ملات آهک هوایی پس از سخت شدن در برابر آب پایدار است، ولی چون برای سفت و سخت شدن به دی اکسید کربن هوا نیاز دارد، از چسباننده های هوایی بشمار می رود. خاک رس مخلوطی از کانیهای مختلف بوده و از پوسیدن فلدسپاتها و میکاها بوجود آمده اند. خاک رسها دارای فرمول شیمیایی هیدروسیلیکات آلومینیوم PH2O3 و BAL2O3 و MSIO2 و به همراه اکسیدهای قلیایی و قلیایی خاکی هستند. خاک رس خالص ، سفید رنگ است ، ناخالصیها آن را رنگین می کند. خاک رس کبود حاوی FeO یا خاک نباتی است ؛، خاک رس سیاه یا خاکستری کم و بیش دارای زغال است. خاک رس سرخ Fe2O3 و خاک رس زرد هیدروکسید آهن به همراه دارد.

خاک رس در ساختن شفته ، ملاتهای گل آهک ، کچ و خاک ، گل و کاهگل مصرف می شود . مصرف خاک رس در ملات گچ و خاک برای ارزان شدن و کندگیر کردن است در ملات گل آهک و شفته ، خاک رس با آهک ترکیب شده و پس از مدتی سیلیکاتها و آلومیناتهای کلسیم ایجاد می شود . این ترکیب نیاز به هوا نداشته و بنابراین ملات گل آهک و شفته جزء ملاتهای آبی محسوب می شوند.

خاک رس مصرفی در هر پروژه سنگ کاری و کاشی کاری باید از نظر ویژگیهای فیزیکی ، شیمیایی و سایر مشخصه ها با آنچه در نقشه ها مشخصات فنی خصوصی ، دستور کارها و دیگر مدارک پیمان ذکر شده است مطابقت داشته باشد نوع خاک رس و محل معدن آن باید قبلاً به تصویب دستگاه نظارت برسد.

یکی از مهمترین خواصی که در خاکها مورد نیاز می باشد خاصیت شکل پذیری آن است . خاصیت شکل پذیری یا پلاستیسیته به خاصیتی گفته می شود که اگر خاک را پس از مرطوب کردن بشکل دلخواه در بیاوریم اولاً عمل به راحتی صورت بگیرد و در ثانی خاک به شکل داده شده به خود را حفظ کرده و پس از خشک شدن یا پخته شدن به همان شکل باقی بماند.