پیشینه کاشی کاری و کاشی کار
هنر کاشی کاری ساختمان به دستان کاشی کار یکی ار هنرهای بسیار با ارزشی است که در زیباسازی اماکن و در معماری ایران و جهان از زمانهای دور تا به امروز استفاده شده است.این هنر باعث آن شده است که نمای خارجی و داخلی اماکن مذهبی و کلیساها مساجد منازل و پلها در دوره های مختلف از تاریخ به روش های مختلفی توسط کاشی کار به کار برده شود.
در اواخر هزاره دوم قبل از میلاد مسیح استفاده از کاشی ها و سنگ های زینتی وسنتی توسط کاشی کار و سنگ کار به اوج خود رسید چنانکه بسیاری از هنرمندان کاشی کار در تمام جهان علی الخصوص در ایران عزیز با آجرهای لعابدار و خشت های گلی اقدام به زیباسازی اماکن مینمودند.
در آن زمان بر روی آجرهای لعابدار طرحواره های نمادین از انسانها و نقوشی از حیوانات و یا حتی شکارگاه در کاشی کاری مورد اجرا و استفاده قرار میگرفت.تمامی کاخهای واقع در تخت جمشید که در زمان هخامنشان پیدایش یافت نمونه های بسیار ارزنده ای از هنر کاشی کاری ساختمان و کاشی کار ان هنرمند آن زمان با استفاده از همین آجرهای لعابدار هستند.که امروزه میتوان به عنوان یک میراث فرهنگی ارزشمند از آن یاد برد.

گروه خدمات ساختمانی سون در سال ۱۳۶۰ توسط مهندس علی مومنی با هدف ارائه خدمات بنایی ساختمان ، بازسازی و نوسازی ، کاشی کاری و سنگ کاری و زیباسازی تاسیس گردید و در طول این سال ها ۳۵ بنا ، ۱۴ کاشی کار و ۸ مهندس معمار را تحت اشتغال خود درآورد و گام بزرگی در راستای اشتغال زایی و ارائه خدمات ساختمانی برداشت .
http://7kashikar.ir

پس از آن در دوره اشکانیان ،کاشی کاران و معماران کمتر از دوره هخامنشان از کاشی کاری به عنوان زینت بخشی بهره جستندو آنان بیشتر از رسم نقوش بر روی ابنیه استفاده نمودند.
پس از آن با ظهور دین اسلام در ایران عزیز کاشی کار به منظور :
۱-محکم شدن بنا و
۲-به منظور زیباسازی بناها
از هنر کاشی کاری بهره جستند.همچنین با پیدایش اسلام در ایران و ظهور مساجد، این هنر نیز پیشرفتهایی چشمگیر در زمینه کاشی کاری کرد.چنانکه در مساجد و کاخ و کوشک ها و حمامها و پلهای باستانی امروزه این هنر را می بینیم و از آن ها به عنوان میراث فرهنگی مملکت نام برده و به آن مفتخر هستیم.
در اواخر دهه چهاردهم هجری بیشتر بناها با هنر کاشی کاری توسط کاشی کار تزیین یافت و کمتر بنایی یاف میشد که در آن اثری از این هنر گرانمایه نباشد.در این دوره هنر کاشی کاری ساختمان بسیار تکامل یافت و عیب و نقصهایی که در ادوار گذشته وجود داشت بهبود یافتو حتی روش های کار با آن نیز تقسیم بندی شد و شکل و روی تازه ای پیدا کرد که نمونه هایی از نامهای تکامل یافته کاشی کاری به نامهای کاشی یکرنگ و معرق و هفت رنگ و کاشی طلایی یا همان زرنگار و یا تلفیقی از آجرو کاشی و کتیبه های مکتوب و… را میتوان نام برد.
بصورت دقیق نمیتوان گفت که هنر کاشی کاری در چه زمانی با اسلام آمیخته شد اما آنچه مسلم است و از معماری های مساجد و اماکن مذهبی دیده می شود میتوان گفت در اواخر قرن چهارم هجری است.به عنوان مثال یکی از قدیمی ترین کاشی کاری های مذهبی در ایران مربوط به سال ۴۵۰ هجری قمری است که در یکی از مساجد شهر دامغان پیدا شده است که شامل آیاتی از سوره مبارکه آل عمران بر روی یکی از مناره های آن نوشته شده است.
در ابتدای هنر کاشی کاری ابنیه کاشی ها به همراه آجرهای تراش دار و گچ بوده است که کاشی ها را در کناره های آن مانند نگین می نشاندند و جلوه خاص و جدیدی به اماکن میدادند.پس از ان در دوره سلجوقیان این هنر بسیار گسترش یافت.بدین صورت که بر روی کاشی یا آجرها نقوشی از طرح های مختلف موجود در طبیعت حک می کردند که با سنتها و اداب و رسوم و سلیقه مردمان ایران زمین همخوانی داشته باشد.
اما در هیچ دوره ای به اندازه دوره ایلخانی اوج شکوهمندی در پیشرفت هنر کاشی کاری وجود نداشت. پس از ان با ورود ماشین آلات صنعتی و در ایران بازار کار کاشی بسیار متحول گشت.در ان زمانها کاشی به قطعه سنگی گفته میشد که دارای سطحی صیقلی است و ضخامت ان از چند میلی متر تجاوز نکند.